Wat voel jij als de zon schijnt? En wat als het regent? Misschien word je blij van de zon en verbeterd je humeur. Alles ziet er zonniger uit. Van een grijze lucht word je al snel somber maar als de dagen zich dan aaneenrijgen en er geen regen valt, zie je hoe de aarde uitdroogt, stof wordt. De planten niet groeien of zelfs verdorren. Dan besef je alleen zon is niet goed, er is ook regen nodig. Je kan dan ook weer blij zijn als de wolken komen en de regen valt. Wat is het heerlijk buiten na een bui. Alles ruikt zo heerlijk fris. Ik vind het dan zo mooi om de druppels op een grasspriet te zien, gewoon 1 simpele druppel en een grasspriet wat is dat mooi!

Mijn gedachten gaan dan terug naar onze trouwdag. Er viel toen ook regen. De ambtenaar merkte daarover op: Regen geeft zegen.

Ik hoop bijna mijn tweede huwelijksjubileum te vieren. Als ik terugkijk waren er momenten waarop de zon scheen. Momenten vol vreugde. Ik denk daarbij aan de kinderzegen die ons werd gegeven.  Maar ook zoveel dagelijkse zegeningen. Zegeningen die we soms niet eens opmerkten. Waar we De Gever niet eens voor bedankten. We vonden het maar gewoon wat we ontvingen.

De grote vraag is: Waar hebben die zegeningen die we ontvingen ons gebracht? Bracht het ons bij God. De Gever van alles? Of raakten we door voorspoed bij Hem vandaan?

Het kan soms zijn dat er tegenspoed in je leven komt, wij zouden dat geen zegen noemen. Maar zou het geen zegen zijn als het je weer terugbrengt bij God? Je krijgt te maken met ziekte, rouw, eenzaamheid, misschien een kruis in je huwelijksleven. Ik weet ook van een kruis wat mij werd opgelegd. Twee jaar terug werd ik ziek, ik kreeg borstkanker, en wist niet hoe het verder moest met mij, mijn man en onze kinderen. Mijn jongste dochtertje was nog maar zes jaar. Alleen gebed bleef over. En de Heere antwoorde, vertrouw op Mij, Ik ben erbij. Toen wist ik dat de Heere zou zorgen hoe het ook zou gaan. Dan zie je als het ware door de regen van tegenspoed en het licht van Gods nabijheid de regenboog in je eigen leven.

Ja, de regenboog. Dat was het eerste wat Noach zag toen hij uit de ark kwam. De regenboog als teken van Gods trouw.  Noach was de man die God geloofde op wat Hij gezegd had. Er zou een wereldwijde overstroming komen. Veel mensen spotten in die dagen. Toen de vloed kwam riepen ze: Doe open! Maar toen was het te laat. Noach was veilig, hij mocht blijven leven.

Nog steeds is de aarde er gebleven na Noach. Hij roept jou en mij. Want Hij is genadig. In de bijbel staat dat de laatste dagen zullen zijn als de dagen van Noach. Zouden onze dagen niet zijn zoals de dagen van Noach? Wij moeten ons ook haasten. Wij moeten ook klaar zijn voor Zijn komst naar deze aarde. Stel je voor dat je weet dat er een watersnood uit gaat breken. Zou je dan ook niet op de vlucht gaan? Je zou toch iedereen waarschuwen? Vlucht naar Jezus, want alleen door Hem kun je gered worden.

Ik moet denken aan een tekst uit Klaagliederen drie. Een mooi hoofdstuk om eens zelf te lezen.  Daar staat dat het door de goedheid van God is dat we niet zijn omgekomen. Dat Zijn ontferming oneindig groot is. Iedere morgen zouden we dat moeten zien. De trouw van de Heere is groot.

Vergeet niet: De trouw van God schittert door regen én zonneschijn. In vreugde en verdriet is Hij erbij.